- Важно vs. итни – Некои работи се итни, а некои се важни. Сфаќајќи ја секоја задача како итна, брзо ќе почнете да доживувате стрес. Поставете ги вашите приоритети , односно она што е важно и не обидувајте се да правите сè одеднаш.
- Обидете се да правите сè сами – Можеби сте тип на личност што мисли дека барањето помош е знак на слабост. Мора да бидете во можност да им верувате на другите луѓе и да не одбивате помош доколку ви биде понудена.
- Избегнување тешки разговори – Стравот да не ги влошите работите само ве тера да се затворите и да одржувате став што не ви се допаѓа. Иако од овие разговори може да произлезат емоции и непријатност, кажувањето на она што треба да се каже речиси секогаш резултира со одредено олеснување.
- Акутна реакција на критики – Поточно, преземање на критиката премногу лично. Понекогаш можеби не ве критикуваат вас, туку дел од вашата работа, но вие често земате сè „при срце“ и критиката можете да ја сфатите како предизвик или навреда. Обидете се да научите од нив и да размислите за сопствените постапки и едноставно отфрлете ги критиките кои се неосновани.
- Споредете се со другите луѓе – Ова се должи на постојаното споредување со другите. Почнувате да ги игнорирате сопствените лични достигнувања и се обидувате да постигнете резултати како „некој“. ДРУГИ луѓе ве водат во остварувањето на ВАШИТЕ цели. Дури звучи апсурдно…
- Чувствувате дека секој избор што го правите е погрешен – Не сте сигурни за вашите одлуки и избори. Вината продолжува да ве прогонува , што доведува до стрес. Фокусирајте се прво на себе и водете се од вашите принципи кога донесувате одлуки .
