Имено, новото истражување објавено во Molecular Psychiatry опфатило 63 луѓе кои по случаен избор биле распоредени да прошетаат по природа или урбана прошетка. Прошетката по природа се одвиваше во шума, а урбаната прошетка во прометна улица во градот. На испитаниците им било кажано да не ги проверуваат телефоните и да не застануваат во продавниците за време на прошетката. Добиле ручек во торбичка и телефон со тајмер од 30 минути. Пред прошетката, тие пополниле прашалник, а потоа биле подложени на fMRI скенирање кое измерило две задачи.
Првата задача ја мереше мозочната активност, а на учесниците им беа покажани 15 женски и 15 машки лица со неутрален или страшен израз. Втората измерена задача беше мозочната активност која треба да создаде ниво на стрес кај учесниците. За време на задачата, учесниците имаа одредено време за решавање на предизвикувачки аритметички проблеми, пишува HuffPost.
Студијата покажа дека едночасовната прошетка во природа го намалува стресот во споредба со едночасовната прошетка во прометна градска средина.
По прошетката, учесниците пополнија уште еден прашалник и беа подложени на уште едно скенирање со fMRI кое ги мереше истите задачи што ги извршуваа пред прошетката. Резултатите покажале дека природата значително го подобрила нивото на стрес кај луѓето. Студијата покажа дека оние кои учествувале во 60-минутна прошетка по природа доживеале пониски нивоа на стрес откако биле надвор.
– Резултатите од нашата студија покажуваат дека по само едночасовна прошетка во природа, активноста во мозочните региони вклучени во обработката на стресот се намалува – изјави за Medical News Today Соња Судимац, водечки автор на студијата.
Поточно, истражувачите открија дека активноста во амигдалата на мозокот, која е одговорна за нашиот одговор на стресот и стравот, е намалена кај оние во групата прошетки во природа. Ова намалување не е забележано кај луѓето кои ја завршиле градската прошетка.
