Еден богат човек имал два сина. Еден ден помладиот од нив му рекол на својот татко:
- Оче, дај ми го делот што ми паѓа од имотот!
Срцето на добриот татко потона од болка од овие зборови. Неговите надежи за договорен живот за неговите синови пропаднаа… Но, ништо не можеше да направи и го подели имотот.
Не многу дена подоцна, таткото мораше да претрпи втор удар.
Неговиот непослушен син го собрал целиот свој наследен имот и заминал во далечна земја, таму се препуштил на распуштениот живот и набрзина го потрошил целиот свој имот. За жал, во земјата каде што престојуваше имаше страшна беда и глад. Глупавото момче било принудено да работи како слуга кај богат човек кој го испратил да ги чува свињите.
До вчера славно гоштеваниот блуден син сега се задоволуваше да ја дели храната на свињите, но и тоа никој не му го даде. Западна во толку голема неволја, момчето се сети на куќата на својот татко, дојде при себе и рече:
- Колку работници кај татко ми имаат многу леб, а јас умирам од глад! Ќе станам и ќе отидам кај татко ми и ќе му речам: „Оче, згрешив против небото (пред Бога) и пред тебе! Јас веќе не сум достоен да се нарекувам твој син. Ве молам, направете ме барем еден од вашите работници!“
Прекрасно решение, благословени зборови! Покајаниот син веднаш тргнал назад во домот на својот татко. Од неговата скапоцена облека останаа само жални партали, тој беше бос и целиот – модричен…
А татко му не престана да го чека од денот на разделбата. Додека неговиот син беше уште далеку, изнемоштениот старец непогрешливо ја препозна фигурата на своето сакано дете. Го галеше и набрзина истрча до него, му се фрли на вратот и го опсипуваше со жешки бакнежи. Но, синот се чувствувал виновен. Треперејќи од возбуда, тој едвај изговори збор:
- Оче, згрешив против небото и пред тебе, и повеќе не сум достоен да се нарекувам твој син!
Таткото беше покрај себе со радост и сожалување. Гледајќи го бедниот изглед на неговиот син — пожалосен од изгледот на неговите слуги! – веднаш нареди:
- Изведете го најдоброто преуредување и облечете го! Ставете му прстен на раката и чевли на нозете! Потоа убијте го мрсното теле, да јадеме и да пиеме, зашто овој мој син беше мртов и жив, се изгуби и се најде!
Започна неверојатната забава. Сите се радуваа и славеа како на кралска свадба.
Вечерта дојде постариот син од полето. Оддалеку ги слушаше песните и веселата врева на славениците. Исполнет со збунетост, повикал еден од слугите и го прашал:
- Што се случува овде?
Слугата одговорил:
- Дојде брат ти, а татко ти го закла дебелото теле затоа што го примил здраво.
Наместо да се радува на својот брат, постариот син се налутил и не сакал да влезе. Татко му излезе и инсистираше да го покани. Но, овој остана непопустлив и огорчено извика:
- Еве, јас ти служев толку години и ниту еднаш не ја прекршив твојата заповед, а до денешен ден не ми даде ниту една коза да се забавувам со другарите. И сега, кога дојде овој твој син, кој ти го потроши имотот, заклај му го мрсното теле!
Тогаш неговиот татко кротко се спротивстави:
- Дете, ти си секогаш со мене и се што е мое е твое! А сега да се радуваме што брат ти беше мртов и жив, изгубен и најден!
