Иако претходно се веруваше дека нашата способност да формираме романтична врска и повторно да чувствуваме љубов опаѓа со возраста, сега знаеме дека постарите луѓе често се посреќни и позадоволни од животот и, следствено, од нивниот брак или друга партнерска врска што ја негуваат.
Причините за тоа се различни и варираат од личност до личност. Сепак, постојат некои општи мислења со кои повеќето луѓе се согласуваат.
Кога ќе не напушти безгрижноста на младоста, ја менуваме нашата перспектива и се фокусираме на позитивни искуства во љубовта и мирот и спокојството.
Ние веќе не зависиме од другите да ја прифатат нашата одлука или нашиот начин на живот да биде универзално прифатен, туку избираме да живееме според сопствени правила што ќе ги прифати нашиот иден партнер. Или воопшто нема да започнеме врска.
Се верува дека младоста е полна со интензивни емоции и возбуда, но овие емоции носат не само позитивни искуства, туку и негативни. Во зрелоста сме навикнати на промени и не ги доживуваме како нешто значајно, но брзо се прилагодуваме на ситуацијата.
Заљубувањето и интимноста се важни елементи на љубовните врски, но сега ни се поважни некои други работи, како блискост, поддршка и поврзаност.
Среќата поврзана со интензивната љубов е возбуда; среќата поврзана со длабока, зрела љубов може да се опише како мир и спокојство. Преминот од младост во старост подразбира промена на блиските општествени односи, односно премин од квантитет кон квалитет. Се сугерира дека главна развојна задача за помладите парови е да управуваат со конфликтот, додека за постарите двојки да одржуваат меѓусебна поддршка.
Зрелост и компромиси
Во зрелите години се откажуваме од романтичните вредности, како што е страсната љубов, во замена за неромантична вредност – квалитет на живот. Таквиот компромис произлегува од свеста дека сме ограничени суштества; не можеме секогаш да ги исполниме нашите стандарди или да ги постигнеме нашите идеали. Преживувањето понекогаш зависи од флексибилноста, задоволувањето на нешто помалку – или едноставно различно – отколку што сакавме.
Компромисите го одразуваат прифаќањето на нашите ограничувања и моменталната ситуација. Сепак, оваа ситуација воопшто не треба да се гледа како нешто поразително. Вистина е дека со годините посакуваме поинаква љубов, а тие желби се сменија дури и на многу помлада возраст. Природно и сосема нормално е да не сакаме се што сакавме во 30-тите или 40-тите, туку нешто сосема ново и различно, со многу мал дел од она што ни беше важно претходно.
Редефинирање на љубовта
Зрелата љубов честопати не е она што е страсната романтична љубов. Затоа многу луѓе велат дека никогаш не сакаат да созреат, бидејќи прифаќањето на она што е возможно, а игнорирањето на она што е пожелно може да биде знак за опаѓање на ентузијазмот и спонтаноста. Сепак, ова воопшто не е лош знак.
Луѓето кои се однесуваат незрело се исклучително привлечни: тие се многу живи, радосни и младешки, живеат во моментот како да нема утре. Сепак, како и децата, тие често се неконзистентни и нестабилни, што ве тера да се запрашате дали ќе ве сакаат утре кога ќе запознаат друга возбудлива личност, што им овозможува целосно да го прифатат романтичниот живот од поинаква перспектива. Сакате ли таква љубов на оваа возраст? Одговорот е веројатно негативен.
Се чини дека во староста, кога се намалуваат когнитивните и физичките способности, се зголемува способноста да се биде задоволен со својата многу, што го намалува брачниот конфликт и нè поттикнува на здрави компромиси. Постарите луѓе имаат поголема веројатност да усвојат конструктивен став за да го искористат максимумот од она што веќе (или сè уште) го имаат. Нивната грижа не е да имаат повеќе, туку да изгубат помалку.
