Библиотерапија или терапија со книги е стара дисциплина што ја користат многу цивилизации, уште од античките Египќани кои препишувале зборови како лекови или античките Грци кои гледале трагедија, драма, како можност за емоционално прочистување на заедницата.
Без разлика дали станува збор за колективни или индивидуални форми на лекување, неговата моќ при движење на човечкиот дух била задржана и препознаена. Библиотерапијата е дел од социјалниот ритуал илјадници години и за неа не се зборува како посебна дисциплина.
Дури во 19 век, библиотерапијата започна да се развива самостојно како помошна дисциплина во психотерапијата, кога стана јасно дека медицинските третмани во лекувањето на менталните болести не се доволни за конечен лек. После низа програми, може да се заклучи дека заздравувањето може да се поттикне од зборови на друга личност, обликувани во песна или приказна што човечкиот дух ги препознава во оние делови од суштеството што останале здрави и живи и покрај траумата, вели писателот Ивана Башиќ.
Библиотерапијата и поетската терапија имаат широка примена во работата со луѓе од сите возрасти, и тие се користат за одржување и зајакнување на менталното здравје и како помош при решавање на разни здравствени проблеми. Библиотерапевтски разговор ги открива индивидуалните значења што секоја индивидуа ги воведува во комуникација со текстот засновано врз нивниот живот и искуството за читање и идентификувајќи се со ликови или ситуации тие самите се запознаваат и доживуваат ослободување на емоции.
Дружењето со луѓето е само поволно и кога се дружиме со книги, нема подобра терапија. И затоа препораката: изберете ја вашата (библио) терапија, земете ја без прекин – успехот е загарантиран и нема несакани ефекти.
