За време на Викторијанската ера (19 век), Британското Царство било на својот врв – окупирало една четвртина од земјината топка, а самата Британија била најбогатата земја во светот. Но, и покрај големото богатство, повеќето луѓе живееле во многу лоши услови.
За тоа време, смртноста кај децата била многу голема, третина од сите бебиња починале пред нивниот прв роденден, а просечниот животен век бил само 40 години. Покрај сите проблеми со кои се соочувале луѓето во тоа време, имало и чести епидемии на разни смртоносни болести, кои од време на време убивале голем број луѓе во селата и градовите. Многу родители во тоа време не биле доволно богати да си дозволат да фотографираат (живо) дете или друг член на семејството, па морале да фотографираат мртвите луѓе пред да ги закопаат – бидејќи тоа било единствениот начин да се зачува споменот за нив во форма на фотографија.
Повеќето фотографи чесно ја завршиле својата работа, но некои фотографи, како Вилијам Хоуп, (чии ‘фотографии од духови’ се прикажани во статијата), почнале да ја искористуваат оваа ситуација и да тврдат дека можат да го фотографираат дури и духот на починатиот.
Вилијам Хоуп, човекот кој „фотографирал духови“
Сет фотографии од духови на Вилијам Хоуп, еден од најпознатите фотографи на духови, е пронајден во правливиот агол на една книжарница во англиско село, и како што можело да се очекува – некои верувале во автентичноста, додека скептиците веднаш ја прогласиле фотографијата за лажна.
Хоуп ја започнал оваа професија сосема случајно. Во една прилика, тој го фотографирал својот пријател и кога ја погледнал фотографијата, во неа видел „дух“. Наскоро тој го формирал Кругот Кру, група од 6 фотографи кои се занимавале со ист занает и откако добиле дозвола од Црквата, тие започнале да фотографираат духови низ целата земја.
Хоуп се преселил во Лондон во 1920 година, каде што станал професионален медиум. Но, полемиките околу плашливите фотографии се зголемиле и наскоро целиот Кру се сметал за група шарлатани кои заработуваат пари од туѓа несреќа.
Изложување на шарлатанот
Вистина е дека никој официјално не бил дискредитиран од Вилијам Хоуп за време на неговиот живот, но многу други „фотографи-духови“ биле фатени на дело и јавно понижени, а со тоа и целата нивна индустрија.
Вилијам Х. Мамлер бил првиот човек што започнал да фотографира духови (1860), сосема случајно кога забележал дека двапати се наоѓа на една фотографија. Иако знаел дека станува збор за техника позната како двојно изложување, тој решил да ја злоупотреби и да започне да заработува пари на туѓата несреќа. Мамлер започнал да работи како медиум и попатно фотографирал луѓе кои додаваат негативи на своите најблиски (најчесто користејќи други фотографии како основа). Измамата на Мамлер е откриена откако на фотографијата биле идентификувани живи луѓе од Бостон, кои ги претставил како духови.
Во дваесеттите години од минатиот век, многумина работеле на откривање на преостанатите фотографи-духови, а најистакнат ловец бил Хари Прајс кој истражувал парапсихологија. Прајс знаел дека Вилијам Хоуп ја користел техниката на преклопување: поставување на една слика врз друга за да создаде двојна експозиција, но неговото откритие не го уништило угледот на Хоуп.
Многу влијателни луѓе верувале дека Хоуп навистина може да ги фотографира мртвите и му дале несебична поддршка. Еден од најпознатите фанови на Хоуп бил Сер Артур Конан Дојл, човекот кој стоел зад серијата Шерлок Холмс. Тој одбил да прифати каков било доказ дека Хоуп е измама, па затоа тој лично се обидел да ги исчисти сите дамки на неговото име – дури ја напишал и книгата Случај за духовна фотографија (1922), која поддржува фотографирање духови.
Со таква поддршка од реномирани личности, Хоуп го продолжил својот занает и трикови сè до неговата смрт во 1933 година.
Во својата книга Педесет години психичко истражување, Хари Прајс, кој поголемиот дел од својот живот го поминал во истражување на паранормални феномени, открил многу измамници и конечно заклучил дека „нема валиден доказ дека некогаш била произведена фотографија од духови“.
