Најтемно е пред да се раздени! Верувам дека ако нивото на депресија и вознемиреност во моментов е покачено, тоа не е само затоа што оваа година е тест за сите нас, туку и затоа што се потребни години „тресење“ за да се разбудиме од нашиот нездрав сон, да ги отвориме очите и да се раздене во нашите души. Крајно време е да пораснеме. Револуциите сакаат да се разнишаат. Квантитативните промени не би биле проследени со квалитативни доколку не дојде до тресење. И денес на човештвото очајно му се потребни квалитативни промени во начинот на размислување и делување. Време е да престанеме да бидеме духовни џуџиња, слепи будали и да учиме од нашите грешки. Само тогаш би имале смисла.
Болеста исто така има смисла – тоа е учител и пат кон здравјето.
И темнината има смисла!
Не можеме да ја цениме светлината ако не сме ја познавале темнината, не можеме да ја цениме слободата ако не сме ја знаеле не-слободата. Сè на овој свет, според природните закони на физиката, ја дава неговата спротивност. Ако на едната страна од вагата стравот и злото се зголемуваат, на другата страна се зголемува љубовта и добрината. Ако нишалото станува многу посилно во една насока, тоа оди многу далеку во друга. Наш избор е што ќе видиме.
Гледам што се случува внатре. Имам шанса да работам со внатрешниот свет на луѓето. И пред нешто да се случи надвор, тоа се случува внатре. Во последната година се повеќе луѓе ги имаа потребните прашања со кои досега спиеја. Потребното за мудро живеење на човекот и планетата. Се повеќе и повеќе луѓе тргнуваат на патот на духовниот раст. Сè повеќе луѓе ги отвораат очите кон вистините и ги разоткриваат заблудите. Сè повеќе луѓе бараат свесност. Она што се случува, исто така, го катализира оптимизмот, зголемувањето на вибрациите одвнатре, љубовта и верата туркаат! Контракциите се моќни и нивното раѓање повеќе не може да се одложува.
Спротивно на љубовта е стравот, а спротивното на верата е сомнежот. Сомнежот е првиот грев (и можеби единствениот!). Ако сомнежот нè избрка од Небото и донесе страв, тогаш можеби повторно ќе треба сомнеж за да се вратиме во верата, и стравот ќе е потребен за да нè врати во љубовта. Сомнежи за нашиот сегашен начин на размислување и живеење. Заплашување на реалноста што самите ја создадовме.
Божиќ доаѓа. Чудата тогаш најчесто се забележуваат. Јас не велам „тие се случуваат тогаш“, но ги забележуваме затоа што избираме да ги бараме, а кога ги бараме, ги гледаме. Освен тоа, тие не се случуваат, ние се случуваме. Ако решиме да го сториме тоа. Секако дека можеме. Јас го живеам, го гледам веќе 30 години и професионално. Оптимизмот е исто така избор на перспектива. Реалноста што се материјализира во нашите животи зависи од нашата гледна точка. Ако не сакаме чудото да трае три дена, можеме да избереме да го правиме тоа секој ден.Ги повторуваме овие зборови скоро секоја година на Божиќ. И кога ќе почнеме да го правиме тоа? Повторно во хипотетички утре? Но, хипотетичкото утре на едногодишните хорор филмови е денес. Утрешните избори веќе не можат да се одложуваат! Сонцето не може да се одложи! Зората не може да се запре! А темнината е само предвесник на истата. Дали заборавивте – најтемно е пред да се раздени.
Медлин Алгафари
