Наводно, пештерските луѓе користеле прстени со трска за да ја покажат нивната поврзаност. Во некои периоди од човечката историја, наместо бурма, се користеле панделки кои биле врзани за зглобот, па дури и за глуждот, како симбол на љубовта. Во древниот Египет користеле еден вид венчален прстен и го носеле на малиот прст од левата рака. Објаснувањето било едноставно: тие верувале дека од левата дланка започнува артерија, која ја нарекле „љубовен нерв“. Грците имале слично верување за љубовната вена, додека кај Римјаните ги носеле исклучиво жени.
Христијаните долго време се спротивставуваат на овој обичај, сметајќи го за остаток од паганството. Сепак, од 13 век, венчалните прстени станаа неизбежен свадбен реквизит и за нив. И мажите и жените почнаа да ги носат како „еднакви пред Бога“. Малиот прст не е случајност. Вообичаено е младоженецот да го допира палецот, показалецот и средниот прст на невестата со зборовите „Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух“, а венчалниот прстен да го стави на прст, до „Амин“.
Русите имаат многу специфично верување за бурмата. Имено, бидејќи е направен по мерка, прстенот одлично се совпаѓа со малиот прст. Меѓутоа, ако жената го изневери сопругот, тој прстен никогаш повеќе нема да може да стои. Интересно е тоа што истото правило не може да се примени и за мажите.
Во православието бурмата се носи на десната рака како онаа што е „главна“, т.е. доминантна рака. На десното рамо, вели нашиот народ, седи ангел, а на лево ѓавол. Затоа, ако некој стави бурма на левата рака, ѓаволот би ја искушал неговата брачна среќа. На левата страна кај нас бурма можат да носат само вдовици.
Прстените кај сите народи имаат симболично значење. Прстенот нема почеток или крај, т.е. ја симболизира вечноста. Уште еден доказ во корист на вечноста е дека венчалните прстени се направени од благородни метали. Значи, тие се направени да траат што е можно подолго, ако е можно, засекогаш. На овој начин никогаш нема да се наруши единството на бракот и љубовта. Кај нас сè уште често се практикува погребување со бурма за да опстане љубовта и после смртта.
Бидејќи венчалниот прстен е чувар на брачната среќа во нашата нација, правилата кои мора да се почитуваат се поврзани со него:
- Родителите можат да ви ги дадат бурмите, но само после сребрената венчавка, т.е. по 25-годишнината од бракот. Овие венчални прстени ќе ги заштитат потомците од злото, но не се користат за повторни бракови.
- Голема несреќа е да се изгуби бурмата и тоа навестува развод.
- Бурма не е дадена никому да проба, затоа што тој некој може да ви ја земе брачната среќа.
- Овој прстен мора да биде нов на свадбата, а не некој претходно користен.
- За време на венчавката не смеете да дозволите да ви испадне прстенот. Ова е исклучително лош знак што укажува на смрт на еден од сопружниците или брза разделба.
- Ако продолжите да го носите прстенот по разводот, засекогаш ќе останете сами.
- Невестата никогаш не треба да носи бурма преку ракавиците бидејќи тоа ќе и донесе солзи на очите.
