Не ги разбирам луѓето кои можат да имаат повеќе врски во исто време. Или тие што имаат неколку отворени муабети каде се пишуваат исти работи. Не знам како го прават тоа или за што е тоа, не знам што им дава. Јас не би можела. Имам проблем со досадата и концентрацијата. Достоинството е едно во рака. Доволно ми е едно, но добро. Да се даде и да се земе она што е потребно.
Сите овие размислувања ме водат до заклучокот што го донесувам за себе – луѓето станаа едно големо клише. Како секоја возраст да е гаџет, филтер. Мора да се однесувате вака, да размислувате вака, да зборувате вака. Да се биде таму и таму.
“- Здраво, Што има?
- Ништо. Кај тебе?
- Ништо. Што правиш?
- Пијам кафе. Ти?
- Јас слушам музика. Многу си убава и секси.
- Благодарам.”
Досада. Апсолутна досада. Зошто живеете? Што чувствувате? За што сонувате? Но внатре? Длабоко? Од долу? Никој не може да одговори бидејќи сите се плашат да одат таму. Луѓето живеат на површината. И на другите и на самите себе. Ова е причината зошто на некои им е потешко да влезат во врска, додека на други им е полесно да најдат партнер. Интересите што ги имаат се различни.
Љубопитноста што ја имам за себе ме предизвикува да го имам истото и за личноста до мене. И не го доживувам како мешање во личниот простор, напротив. Повеќе како самопомош за мојата суштина. Вашите тешкотии и начинот на кој се справувате со нив или сте се справиле со нив би можеле да ги олеснат моите. Заклучокот од ова е само еден – немам проблем да бидам сама. Колку што е потребно. Претпочитам да бидам сама ако не го добивам она што ми треба. Колку повеќе време минувам во мојата состојба, толку посвесно и категорично знам дека „масата“ не ме задоволува и дека ми треба некој кој тотално отстапил од нејзините граници. Некој кој е тотално луд да ме трпи со сите мои верувања. Некој кој би уживал во сите мои промени и би ја прифатил со отворено срце секоја жена во која ќе станам.
Носам толку многу во себе и можам да бидам сè што сакам што не можам да се сместам меѓу градите на мажот каде што неговото срце едвај може да се смести. Ми се допаѓа широко. Во мислите и душата.
Автор: Силвија Крумова
