Бакнежот е универзален јазик што ги надминува времето и границите. Пред неколку децении, антрополозите процениле дека повеќе од 90% од културите практикуваат бакнување. Луѓето имаат инстинктивен нагон за бакнување, но начинот на бакнување може да биде различен, во зависност од културата или личните искуства на поединците.
Страствен француски бакнеж делува на нашиот мозок како лек кој ги стимулира природните хемикалии во нашите тела и може да предизвика привлечност на вистинската екстаза активирана од коктел хормони и невротрансмитери. За време на бакнувањето, нашето тело станува исклучително активно со испраќање милијарди информации од мозокот до јазикот, мускулите на лицето, усните и кожата. Овие импулси произведуваат голем број невротрансмитери кои директно влијаат на тоа како се чувствуваме.
Кога ќе се случи бакнеж, нашето тело и мозок доживуваат низа незаборавни хемиски реакции. Страствен бакнеж прво ги проширува крвните садови и мозокот почнува да прима повеќе кислород од вообичаеното. Нашите образи стануваат црвени и пулсот забрзува. Дишењето станува неправилно и длабоко. Зениците се шират, а пет од дванаесетте мозочни нерви веднаш се активираат – благодарение на нив, се засилува сетилото за вид, мирис, слух, вкус и допир.
Покрај тоа, нашите усни се поврзани со голем дел од мозокот. Сексологот Алфред Кинси тврди дека некои жени можат да доживеат оргазам после долг и страствен бакнеж, бидејќи, технички, нашите усни се полни со чувствителни нервни завршетоци, па дури и најмал допир испраќа неколку информации (од кои се чувствуваме добро) до мозокот. Иако честопати не размислуваме за нив на овој начин, усните се нашата најекспонирана ерогена зона.
