Со текот на времето, дознаваме дека само тој што е во можност да нè сака заедно со нашите недостатоци, без да сака да ги менува по секоја цена, може да ни даде среќа за која сме сонувале.
Со текот на времето, дознаваме дека ако застанеме покрај некого само за да ја споделиме нашата осаменост со нив, на крајот ќе дојдеме до точка кога повеќе нема да ги забележуваме.
Со текот на времето, дознаваме дека нашите вистински пријатели се малку, и кој не се бори за нив, порано или подоцна ќе биде виден опкружен со ЛАЖНИ пријатели.
Со текот на времето, дознаваме дека зборовите изговорени во бес може да продолжат да се слушаат во текот на нашите животи, па дури и да станат жива рана.
Со текот на времето, дознаваме дека секој може да се извини, но само возвишениот е вистински способен да прости.
Со текот на времето, дознаваме дека ако сериозно повредиме пријател, тогаш нашето пријателство никогаш нема да биде исто.
Со текот на времето, дознаваме дека дури и да сте задоволни со вашите пријатели, еден ден ќе ја доживеете болката на осаменоста кога тие ќе заминат.
Со текот на времето, дознаваме дека секое искуство со жива личност може да ви даде нешто што никогаш повеќе нема да се случи.
Со текот на времето, дознаваме дека оној што ги презира или понижува другите, на крајот ќе страда на ист начин, дури и двојно повеќе.
Со текот на времето, учиме дека ако брзаме и присилиме на нештата и настаните, крајот што го очекуваме нема да биде тој што го сакаме.
Со текот на времето, учиме дека најдоброто нешто во животот не е иднината што ја очекуваме, туку моментот кога размислуваме и сонуваме за таа иднина.
Со текот на времето, дознаваме дека додека се чувствуваме задоволни со оние со кои сме во моментов, ќе ни недостасуваат оние кои повеќе не се со нас.
Со текот на времето, учиме дека кога се обидуваме да простиме или да побараме прошка, да кажеме дека сакаме, дека сме тажни, дека ни требаат, дека се чувствуваме осамено – пред гроб, тоа веќе нема смисла и не може да ги менува работите. …
Хорхе Луис Борхес
