Многу може да се смета за траума. Развод на родители, договарање со врсници, викање дома, критикување.
Токму овие трауми, без разлика дали се големи или мали, ги одредуваат нашите животи и како се соочуваме со препреките и како се однесуваме со другите луѓе. Сепак, тие се на некој начин неизбежно животно искуство. И не мора секогаш да бидат лоши, некои имаат позитивен ефект и не прават подобри, подоцна во животот.
Сите знаеме луѓе кои станале големи лекари, полицајци, адвокати или претприемачи откако претрпеле трауми во детството, понекогаш како начин за исправување на неправдата.
Еве како траумите од детството влијаат на возрасните:
Чувство на непријатност, напади на паника, нервоза поради соочување со важни животни настани, сето тоа може да биде резултат на траума од детството.
Ако вашите родители очекуваа дека ќе бидете најдобри во класот и никогаш не биле целосно задоволни со вашиот успех, подоцна во зрелата возраст тоа може да се одрази преку напади на анксиозност или повлекување и избегнување предизвикувачки ситуации.
Ана има опсесивна потреба да го одржува фрижидерот полн. Таа станува многу нервозна ако се испразни. Состојбата на сиромаштија во нејзиното детство сè уште е некаде во нејзината свест.
Кога Дејвид бил напуштен од неговите родители кога бил многу мал, тој станал преамбициозен и перфекционист, обидувајќи се да биде прифатен, ценет и да избегне напуштање. Јелена по природа е организаторка, а е одлична. Но, ако плановите се променат неочекувано, тој ја губи контролата, дури и кога тоа не е оправдано.
Растејќи во земја која се соочила со војна, протести, инфлација итн., таа развила недоверба и секоја ненадејна промена ја плаши.
Ова се неколку очигледни примери за тоа како траумата влијае на нас. И еве како да го совладате:
1. Вежбајте
Траумата го исфрла телото од неговата природна рамнотежа, ставајќи го во состојба на иритација и страв. Буквално, нервниот систем „замрзнува“ и останува во една состојба. За да се справите со ова, доволно е да имате 30 минути физичка активност најмалку пет пати неделно.
2. Не се изолирајте од општеството
Контактот со луѓето и искрените разговори можеби се најдобриот лек за рани на душата. Осаменоста е најлошиот избор.
3. Правете го она што ве плаши
Најдобар начин да се „скрши“ траумата е да се справите со неа. Затоа, доколку се плашите дека не сте доволно добри, прифатете го тој деловен предизвик. Ако се плашите од јавно говорење, излезете на таа сцена. Ако се плашите од приврзаност и не верувате во љубов, дајте му шанса на таа личност
