Тим од Универзитетот Рур во Бохум (Германија) ги проучувал механизмите на човечкото одлучување кога станува збор за таканаречените примарни награди, како што е храната, наспроти секундарните награди, како што се парите. Научниците анализирале и во кои области на мозокот тоа би се случило. Резултатите од студијата се објавени во eNeuro.
Истражувачите понудиле 28 субјекти (според нивните преференции) помфрит или шницел, колачи од јагоди или чоколадни плочки и пари. А потоа им дозволиле на учесниците да изберат дали сакаат да добијат „награда“ веднаш или малку подоцна. Времето на чекање било два дена, две недели, еден, три и шест месеци и една година. Колку подолго субјектите избирале да чекаат, толку била поголема наградата. Истражувачите ги виделе резултатите на скенер за магнетна резонанца.
„Можевме да покажеме дека одлуките за храна се носат поимпулсивно. Со пари ситуацијата е поинаква. Овде луѓето претпочитаат да чекаат поголема сума пари. Тоа е затоа што вредноста на парите останува стабилна во текот на долг временски период, а вредноста на храната е поврзана со нејзината расипливост“, објаснува првиот истражувач Мариус Маркман.
Разликите се рефлектираат и во активноста на мозокот за време на одлучувањето.
„При изборот на сума пари, се чини дека човечкиот мозок ангажира области одговорни за набљудување на дејствијата. При изборот на храна, се активираат области на мозокот кои се важни за одлучување во социјалните средини. Сепак, разликите во мозочните мрежи биле помали отколку што очекувавме. Ова сугерира дека одлуките за храна и пари следат слични обрасци на обработка“, вели Буркхард Плогер, кој ја водел студијата.
Импулсивните луѓе покажуваат помала самоконтрола, трошат повеќе калории и се повеќе склони кон зависност од интернет, социјални мрежи, паметни телефони, коцкање итн.
„За луѓето со зависни однесувања, самоконтролата над моменталното задоволување е критично прашање. Ако можеме да идентификуваме кои специфични процеси на донесување одлуки играат улога во однесувањето кое предизвикува зависност, тоа може да доведе до нови третмани“, вели Плогер.
