Кога викате, детето всушност чувствува силна физичка и емоционална болка и кажаното не го доживува како критика, туку како непочитување, што е исклучително штетно за неговиот развој како личност. Еве неколку совети за слични ситуации :
- Порасни
Не само детето, туку и вие треба да работите на вашиот развој. Човечки е да не можете да ги контролирате вашите реакции, но тоа може да се надмине. Знаете дека секогаш кога ќе го подигнете гласот, се чувствувате несоодветни и почнувате да се чувствувате виновни што го повредивте детето. Навистина се чувствува повредено и главната причина за тоа се зборовите изговорени со тон кој не треба да се слуша.
Кога зборуваме за растот на детето, тоа значи да се ставиме на исто ниво. Почетната точка е набљудување на детето и прилагодување на неговите потреби. Меѓутоа, за да се случи ова, мора да се остават настрана предрасудите и предрасудите дека како возрасни знаеме повеќе и ни е дозволено да правиме се.
- Подобрете ја комуникацијата
Кога ќе ги изгубите нервите и ќе го кренете гласот, пораката е едноставна: не можете да ги контролирате негативните емоции (лутина и фрустрација) и се случува токму спротивното од она што сакате да го пренесете. Имате ризик да предизвикате анксиозност, депресија и тешкотии во управувањето со фрустрации во детството. За мозокот емоциите се многу важни, а стекнувањето навика да ги идентификува и изразува е уште поважно за детето.
- Ослободете се од стереотипите
Дискусијата за предизвик, без напад или конфронтација, но на конструктивен начин, изгледа тешко. Но, тука лежи големиот успех. Со примерот што му го давате на детето денес, ќе го научите како да реагира утре или како зрела личност.
Родителите кои имаат тенденција да викаат можеби ја презеле оваа навика од нивните родители. Ова е исто така најчестото објаснување.
Да се ослободите од оваа штетна навика не е лесно, но може да се направи сè додека ги отворите очите кон неа и се обидувате да се разделите со воспоставените навики и стереотипи од вашето минато.
