Никогаш нема да ти кажам “те сакам”.
Никогаш од моја уста пред тебе тој збор нема да излезе дури сме насамо.
Ќе дознаеш дека е така кога веќе ти сигурна си и повеќе од сигурна во истото.
Ќе дознаеш сосем случајно дека сум те сакал: долго долго долго….
Ќе дознаеш кога ќе ти донесе цртеж и на него “среќен роденден мамо” напишано несмсно и полуписмено.
Кога ќе ти го донесе некое створче и тебе и мене најмило.
И ти ќе се насмееш.
Ти ќе се насолзиш во очите кога ќе го прашаш: “Кој те научи сонцето со долга коса да го црташ?
Па и и со крупни очи како ова во ќошов?”
Ти ќе се насмееш кога ќе ти каже : “Тато! Тато вели дека го видел и дека на тебе личи мамо!”
И ти ќе се насмееш и ќе ми пишеш: “Кај ќе ме носиш вечер?
Ти ќе ми пишеш: Средив да спие кај моите детево…
И ти ќе ми пишеш: Те сакам – прибери се дома кај си? Кај си коњу!”
Автор: Дарко Лешоски
