Многупати сум се запрашала дали некогаш повторно ќе бидам нормален човек. Се прашував дали ќе се чувствувам добро во своја кожа и дали ќе си дадам уште една шанса да сакам повторно.
Отсекогаш им давав шанса на луѓето без разлика како се однесуваат, и на крајот страдав од тоа. Можеби некој ќе помисли дека досега сум навикната, но овојпат беше поинаку, пострашно…
Запознав човек кој ми викаше и ме навредуваше. И се заљубив во него. И покрај тоа што добив предупредувачки знаци да не му приоѓам, го поканив во мојот живот и во моето срце. Решив да ни дадам шанса.
Бев толку глупава што верував дека ќе бидам таа што ќе го промени. Но, не можете да го скротите ѕверот, нели?
Се заљубив во човек кој не можеше да сака никого освен себеси.
Што и да му дадов, никогаш не беше доволно. Колку и да го сакав него, тој никогаш не ме сакаше навистина. Сите „чувства“ кои ги истури врз мене беа дел од неговата добро извежбана шема. Знаеше дека ќе направам се за него ако ми даде макар и малку љубов. Знам дека навистина не можеш да ја измериш љубовта, но кога станува збор за минимални дози како оние што ми ги даде, можеш.
Се заљубив во некој кој беше крајно себичен.
Моите потреби никогаш не беа важни. Единственото нешто што беше важно кога бевме заедно беше неговата среќа. Најлошото беше што тој беше најсреќниот човек кога јас бев толку несреќна. Како да се храни со мојата несреќа.
Цело време си велам дека не би се заљубила да знам колку е себичен, но тоа е лага. Како и да е, јас веќе го дадов срцето …
Се заљубив во некој за кој мислев дека можам да го променам.
Никој не ме натера да го направам тоа. Го направив тоа за себе. Мислев дека можам да го сменам. Мислев дека ако му ја дадам сета љубов што некогаш ја имав, тој ќе се промени, ќе стане подобра и вистинска личност.
Знаев дека има негативни особини, но тоа е она што секој го прави. Никогаш не сум го сметала за лоша личност поради неговите недостатоци. Решив да го прифатам во целина, со сите негови добри и лоши карактеристики. Единствениот проблем беа неговите чувства. Единствениот проблем беше што тој не можеше да сака. Тој е тип кој не може да сочувствува со никого. И јас бев тип на девојка која чувствуваше сè во илјадници различни бои.
Се заљубив во човек кој ме обвинуваше за се.
Секогаш кога работите му тргнаа наопаку, тој се истураше на мене и ме обвинуваше мене. Како да бев најлошото нешто што може да му се случи, како да сакав да му се случат лоши работи.
Обидот да се соочи со него беше најглупавата идеја досега. Тоа само ги влоши работите. Немав идеја како да му објаснам дека не сум негативец и дека ми е жал кога страдаше.
Подоцна сфатив дека не можеш да смениш таков човек… Веќе бев заљубена.
