По разводот, сопругот и даде на својата поранешна сопруга само еден ден да се исели.
Пакувајќи ги своите работи, таа реши да си подготви проштална вечера за себе: за последен пат седна на огромна, убава трпезариска маса, запали свеќи, си пушти релаксирачка музика и си сервираше вечера. На масата имаше ракчиња, кавијар и шише Шардоне.
Завршувајќи ја масата, зеде неколку полујадени опашки од ракчиња, ги натопи во кавијар и ги стави во завесните прачки, во сите простории на нејзината веќе поранешна куќа.
Сопругот, со својата нова девојка, беше неверојатно среќен првите неколку дена.
Но, наскоро, непријатни мириси се појавија низ целата куќа. Тие направија сè што можеше да се направи во куќата: исчистено, избришано, измиено, дератизирано, дури и ги сменија подовите и ги пребоја sидовите.
Тие потрошија голема сума пари за да се ослободат од ова зло. Но, ништо не работеше… Мирисот беше присутен и секој ден стануваше се полош. Пријателите престанаа да ги посетуваат, од разни причини.
Конечно решија да ја продадат оваа смрдлива куќа и да купат друга. Помина еден месец, но тие не најдоа купувач. Тие мораа да позајмат доста пари од банка за да купат нова куќа бидејќи не ја продадоа старата.
Неговата поранешна сопруга му се јави по еден месец, само за да види како е.
Тој и кажа за неговиот проблем со продажбата на куќата, без да навлегува во многу детали. Му рече дека ја промашила таа куќа и би сакала да ја купи. Човекот се согласи подобро со цената, што беше најниска можна.
Една недела подоцна, задоволен, застана и се насмевна, гледајќи ги работниците како ги товарат своите работи, за да ги преместат во нова куќа… Сè, вклучувајќи ги и завесните прачки
