Отсекогаш мислев дека вистинската љубов е како во бајките и филмовите: И тие живееја среќно до крајот на животот. Верував дека никогаш нема да ги симнам розовите очила, дека возбудувањата и радоста секогаш ќе бидат со нас, дека сè ќе биде добро како на нашиот прв заеднички ден.
Но, реалноста ми удри толку силна шлаканица што сè уште ја чувствувам болката. Сфатив дека нема секој ден да биде сончев и дека и двајцата ќе треба да надминеме толку многу пречки што нема да ни остане сила. Но… сепак, никогаш не би ја заменил нашата љубов за ништо на светот.
Затоа што таа ми покажа колку навистина сме силни заедно и како ништо не може да не спречи да ги оствариме нашите соништа!
И токму за тоа сакам да ти се заблагодарам, љубов моја!
Секогаш си тука, секогаш, дури и кога е тешко, дури и кога е страшно. Ме сакаш кога не сум сакана и ја трпиш сета моја лудост.
Љубов, те молам, ти благодарам што си покрај мене во секој момент, што ме поддржуваш, што ме разбираш, што си моја поддршка!
Ти благодарам што си мојот зрак светлина дури и во најтемните денови и што си единствениот што може да ме земе кога ќе паднам!
Љубов моја, ти благодарам што ми докажа дека љубовта може да помине низ бури и сепак да остане цела, вистинска, убава!
Ви благодариме што не се откажавте од нас дури и во најтешките моменти!
