Постојат луѓе кои чувствуваат силна потреба да имаат некој покрај себе. Тие ја исполнуваат целата своја свест со овој недостаток. Тие постојано гледаат, бараат наоколу, чекаат некој да дојде и да го исполни нивниот свет со значење.
Во еден момент, се појавува таква личност и тие се „закачуваат“ во неа, не сфаќајќи дека можеби навистина не ја сакаат таа личност. Тие ги оставаат сите одговорности за нивната среќа и тонат во измислена нирвана со човек кој не го познаваат. Кога малку по малку лицето против нив почнува да се открива, бидејќи тоа е сè уште процес, тие несвесно започнуваат со своите обвинувања. Тие почнуваат да сакаат тој да биде она што го мислеа и очекуваа да биде, но не му дозволуваат да биде она што навистина е.
Ваквото несовпаѓање е вообичаено денес. Навистина има многу луѓе кои доживуваат болна и неподнослива осаменост. Честопати овие луѓе имаат толку голема потреба за љубов и наклонетост што ја даваат својата на секој што „вози“ барем малку од нивните хемиски процеси.
Во нашите животи сè повеќе ќе наидуваме на луѓе кои се блиски до нас – тие го гледаат светот на наш начин, зборуваат на нашиот јазик се насмевнуваат и сл. Не секоја личност што ќе кликне на вашата енергија треба да биде љубовта на вашиот живот. Не го правете овој голем настан да биде цел сам по себе. Нека ве води вашиот внатрешен компас. Не е срамота да бидете сами.
Знам дека на сите ни треба некој со кој ќе споделиме сѐ. Знам. Јас не сум направена од железо. Нека дојде во вистинското време. Дозволете му да се снајде до вас. Љубовта не е комплициран алгоритам, лудо е едноставна. Ако некој мора да биде тука, тој ќе биде тука. Ние не сме секогаш подготвени за она што го сакаме. Не секогаш ни треба она што го сакаме. Планот на судбината е секогаш вистинскиот, нека ве води. Еден ден ќе разберете зошто тоа не се случило тогаш, а дотогаш – исполнете се со љубов и подарете си сè што очекувате од некој друг. Водечки ветер.
Автор: Силвија Крумова
