Живеам во простор на емоции и љубов. Плачам сега, плачам за вечност. Лагите не можат да траат вечно. Оној кој го сакате најмногу, ве забодува длабоко во срцето. Дојде моментот, кога ќе престанам да се борам… се предавам… Доста е. Не можам да водам живот што не е мој. Тоа носи грубост и стрес.
Ова сум ваков, секаков вид… Среќен и лут, тажен и насмеан… Не носам маска. Маските паѓаат. Јас не сум тип за нив. Го следам својот инстинкт … ги следам моите емоции. Умот ми гори доцна. Затоа се сопнувам и паѓам… Затоа имам модринки и лузни Но, тоа сум јас… Тоа е мојот живот.
Не се плашам да патувам. Многу е полошо да застане мирно, поопасно е. Вашата гордост изгради sидови … Што добивате од тоа? Вие сте сами и тажни. Изолиран од светот. Вие не живеете… Седите и чекате… Што чекате? Чудо? Чудо не може да дојде кај вас, затоа што сте опкружени со sидови, предрасуди, ограничувања… Морате да создадете чуда. Чудото е во тебе!
Луди луѓе… Ништо не научивте… Сè е во вас. И вие водите туѓи животи, го изневеривте сопствениот. Животот секогаш ни дава нешто вредно… Вие сте слепи што го гледате тоа … Мислите дека сте безбедни? Не… Токму тука демне опасноста … Не можете да бегате од себе.
Понекогаш треба само да одите… Одете напред, па каде ве води патот. На тој пат за многумина остануваме невидливи, само малкумина гледаат што сме навистина … Само неколку и тие се важни. Оние кои ќе ви вратат насмевка на лицето, кои зборуваат и решаваат проблеми… Оние кои ве бакнуваат и прегрнуваат… Оние што ве држат за рака.
Треба да се остане имун на пофалби, лажни зборови и насмевки. Почувствувајте се како што се чувствувате. Не ги задоволувајте другите и не правете го она што другите го очекуваат од вас. Никој не може да утврди што е „нормално“ за вас. Не биди нечија жртва. Никој не е совршен, никој не е беспрекорен… Овие не се луѓе.
Дозволете си да се чувствувате добро со себе. Секое човечко суштество е вредно, а неговото постоење е вредно и има смисла. Само бидете свои. Одете по свој пат, без да ги задоволите сите случајни минувачи. Оди напред, оди напред. Не се задржувајте повеќе низ ходниците на минатото. И не бегај од себе си.
Пишува: Зоја
