Еден пријател ми рече: “Љубовта трае три години. По третата, сите потреси исчезнуваат и пеперутките во стомакот ќе ви одлетаат. Ќе ви стане здодевно. Во најдобар случај, ќе останете пријатели!” Не, не се согласувам со него и никогаш нема да се согласам. Затоа што љубовта не трае три години, туку цел живот!
Јас сум со мојот сакан сопруг веќе пет години и ниту возбудата, ниту страста, ниту љубовта, ништо од ова не исчезна. Вистина е дека не се однесуваме како диви тинејџери што трчаат голи и вљубени покрај море. Наместо тоа, секоја вечер, збиени заедно, заспиваме мирно, дека сме заедно, дека се сакаме и поддржуваме, и тоа не се случува за три години!
Љубовта нема рок на траење и ние одредуваме колку долго ќе трае. Треба да се грижиш за љубовта, да се бориш, да се заблагодаруваш секој ден. Ако сакате тоа да трае вечно, треба да го поддржите својот маж, да го разберете, да му простите, да му се извините, да не го повредите – сето ова треба да го правите секој ден. И нема шанси љубовта да исчезне. Не може да ти биде здодевно.
Ако навистина сакате некого, ако најдете дел од себе во него, ако е добро за вас да ги споделите и добрите и лошите работи со него, да го споделите вашиот живот, тогаш во ова нема место за лаги и навреди. И кога љубовта е вистинска и искрена, може да трае цел живот.
Заедно ќе поминете низ бурите, ќе се справите со вашите стравови, ќе ги добиете сите битки. Затоа што твојата љубов е вистинска. Таа е силна, многу силна, простува, не лаже, прави грешки, но се извинува, споделува, не се крие, верува и се докажува секој ден.
Знаете, можеби постои љубов која трае три години, можеби две, па дури и една. Има љубов која не се справува со тешкотиите, се откажува, не е сигурна, тоа е измама. Но, јас не зборувам за оваа љубов. Не ни треба, и колку помалку трае, толку подобро.
Но, кога ќе ја сретнете вистинската личност, со која се чувствувате сигурно и заштитено, која можете да ја прифатите таква каква што е, со која можете да плачете и да се смеете, тогаш ќе се согласите со мене.
Љубовта, вистинската, не трае три години, туку цел живот. А можеби и два!
Автор: Надежда Георгиева
